متزنح. [ م ُ ت َ زَن ْ ن ِ ] ( ع ص ) بردارنده و بلند کننده نفس خود را زاید از مرتبه خود و تکبر نماینده. ( آنندراج ) ( از منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ). کسی که خود را بالاتر از مرتبه و درجه ای که دارد وا می دارد. ( ناظم الاطباء ). || کسی که به بی پروائی و به طور آشکار و از روی غرور سخن می راند. ( ناظم الاطباء ) ( از منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ). و رجوع به تزنح شود.
