متروی پاریس

متروی پاریس ( به فرانسوی: Métro de Paris ) بخشی از سامانه ترابری شهری پاریس است که در فرانسه آن را به نام متروپولیتن می نامند. آثار معماری به سبک هنر نو موجود در این مترو شهرت جهانی دارد.
مترو پاریس شامل ۱۴ خط عموماً زیرزمینی به درازا ۲۱۴ کیلومتر می باشد. [ ۴] در مجموع، این خط ها دارا ۳۰۳ ایستگاه[ ۱] است که با توجه به کاربرد چندگانه بعضی از ایستگاه ها در ۲ یا چند خط، تعداد کل ایستگاه ها به ۳۸۴ ایستگاه می رسد. [ ۵]
مترو پاریس بیشترین فضا ایستگاه ها را در بین متروها جهان داراست. مجموع مساحت ۲۴۵ ایستگاه این مترو به ۴۱ کیلومتر مربع می رسد.
خطوط از شماره ۱ تا ۱۴ نام گذاری شده اند. علاوه بر این ۱۴ خط متروی پاریس شامل ۲ خط کوچک نیز می شود. این ۲ خط در واقع بخشی از خطوط ۳ و ۷ می باشند که به صورت مستقل کار می کنند.
متروی پاریس پس از متروی مسکو پرکارترین مترو اروپا محسوب می شود. [ ۶] این مترو روزانه بیش از ۴٫۵ میلیون نفر را جابجا می کند. در سال ۲۰۰۶ متروی پاریس ۱٬۴۰۹ میلیارد نفر را جابجا نموده است که مقام ششم پر مسافرترین مترو جهان را داراست. [ ۷]
ایستگاه شاتله له آل بزرگترین ایستگاه مترو جهان است که جزء مترو پاریس محسوب می شود. [ ۸] [ ۹]
متروی پاریس از نظر طول با ۲۱۴ کیلومتر سومین مترو گسترده جهان است. [ ۱۰]
متروی پاریس در سال ۱۹۰۰ به مناسبت نمایشگاه جهانی به بهره برداری رسید.
نخستین خط متروی پاریس در سال ۱۹۰۰ به خاطر نزدیک شدن پنجمین نمایشگاه جهانی در پاریس راه اندازی شدی. ساخت مترو تا جنگ جهانی اول به سرعت گسترش یافت و زیرسازی ها تا دهه ۱۹۲۰ تکمیل شد. اتصال به حومه و احداث خط 11 مربوط به دهه ۱۹۳۰ بود. جنگ جهانی دوم ۱۹۴۵ - ۱۹۳۹ بیشترین تاثیر را روی مترو گذاشت. خدمات محدود شد و بسیاری ایستگاه ها حتی تا دهه ۱۹۶۰ بسته شدند. با افزایش ناگهانی جمعیت طی سال های ۱۹۵۰ تا مترو در ساعاتی از روز با ازدحام جمعیت مواجه شد و فاصله کم بین ایستگاه ها موجب کندی شبکه شد. پاریس به عنوان راه حل خط های حومه را در دهه ۱۹۶۰ به قسمت های جدید در مرکز شهر اتصال داد. خط های ۷، ۸و ۹ قسمت های تجاری و اداری را به مناطق مسکونی شمال - شرق و جنوب - غرب متصل می کنند. در اکتبر ۱۹۹۸ خط ۱۴ افتتاح شد که در طول 63 سال اولین خطی کاملاً جدید بود و هنوز هم تنها خط کاملاً اتوماتیک در کل شبکه است.