متروی اهواز به مجموعهٔ در حال احداث قطارهای شهری در کلان شهر اهواز گفته می شود ( سامانه خود کشش برقی که از طریق ریل سوم یا شبکهٔ بالاسری تغذیه می گردد ) . سازمان قطار شهری اهواز و حومه مسئولیت ساخت و بهره برداری متروی اهواز را بر عهده دارد. در طرح متروی اهواز، که در سال ۱۳۸۰ پس از ۸ سال مطالعه به تصویب رسید ۴ خط مترو تا سال ۱۳۹۲ در نظر گرفته شده بود که در حال حاضر فقط عملیات اجرائی خط ۱ آغاز شده است.
... [مشاهده متن کامل]
پیمانکار این خط شرکت کیسون بود که در حال حاضر قرارداد پیمان با این شرکت فسخ شده است.
شبکه پیشنهادی طرح قطار شهری اهواز شامل ۴ خط به درازا تقریبی ۸۸ کیلومتر با ۸۷ ایستگاه می باشد:
• خط ۱: شمال شرقی به جنوب غربی
• خط ۲: شمال غربی به جنوب شرقی
• خط ۳: شرقی - غربی
• خط ۴: شرقی - غربی
خط شماره ۱ به عنوان اصلی ترین خط به صورت زیرزمینی با ایستگاه ها ژرف و دو تونل مجزا رفت و برگشت از نیروگاه زرگان در شمال شرقی اهواز شروع شده و پس از عبور از بلوار پاسداران و بلوار آیت الله بهبهانی به سمت خیابان نادری تغییر مسیر داده و با عبور از زیر رود کارون به سمت جنوب غربی شهر و منطقه گلستان ادامه مسیر می دهد و نهایتاً در منطقه بقایی در جنوب غربی اهواز به پایان راه خود می رسد. درازا خط ۱ بر اساس مصوبه شورا عالی ترافیک کشور ۲۳ کیلومتر با ۲۴ ایستگاه است، همچنین حداکثر زمان سفر از آغاز تا پایان راه حدود ۴۰ دقیقه برآورد شده است. بر اساس پیش بینی ها خط ۱ مترو در ساعت پیک ۱۷٫۰۰۰ مسافر را در ساعت جابه جا خواهد کرد. بر اساس طرح مترو اهواز، تا سال ۱۴۰۰، نزدیک به ۷۰ کیلومتر درازا خواهد داشت.
خط ۱ قطار شهری اهواز اکنون در ۴ فاز در حال اجرا می باشد که به ترتیب مورد بهره برداری قرار خواهند گرفت. بر همین اساس فازهای مختلف بهره برداری عبارتند از:
• فاز ۱ - حدفاصل ایستگاه فرودگاه تا ایستگاه هفتم تیر
• فاز ۲ - حدفاصل ایستگاه هفتم تیر تا دانشگاه
• فاز ۳ - حدفاصل ایستگاه دانشگاه تا بقایی
• فاز ۴ - حدفاصل ایستگاه زرگان تا فرودگاه
طی بازدید شریعتی، استاندار وقت خوزستان، از فاز یکم این پروژه، او گفت، امیدوار است که این فاز تا پایان سال ۱۳۹۶خ و آغاز سال ۱۳۹۷خ راه اندازی می شود که نشد.
خط ۲ قطار شهری اهواز به ۲۰ کیلومتر درازا با ۲۱ ایستگاه از شمال منطقه کیانپارس آغاز و با گذر از خیابان شهید چمران ( کیانپارس ) از فلکه دوم به سمت رود منحرف شده و پس از عبور از رود کارون به سمت مرکز شهر و بزرگراه بهبهانی راه خود را خواهد داد و تا جنوب شرق اهواز ( دانشگاه نفت ) امتداد می یابد. کلیات این خط نیز در سال ۱۳۸۸ مورد تصویب شورای عالی ترافیک قرار گرفته و فاز مطالعات آن از سال ۱۳۹۰ آغاز شده است.
... [مشاهده متن کامل]
پیمانکار این خط شرکت کیسون بود که در حال حاضر قرارداد پیمان با این شرکت فسخ شده است.
شبکه پیشنهادی طرح قطار شهری اهواز شامل ۴ خط به درازا تقریبی ۸۸ کیلومتر با ۸۷ ایستگاه می باشد:
• خط ۱: شمال شرقی به جنوب غربی
• خط ۲: شمال غربی به جنوب شرقی
• خط ۳: شرقی - غربی
• خط ۴: شرقی - غربی
خط شماره ۱ به عنوان اصلی ترین خط به صورت زیرزمینی با ایستگاه ها ژرف و دو تونل مجزا رفت و برگشت از نیروگاه زرگان در شمال شرقی اهواز شروع شده و پس از عبور از بلوار پاسداران و بلوار آیت الله بهبهانی به سمت خیابان نادری تغییر مسیر داده و با عبور از زیر رود کارون به سمت جنوب غربی شهر و منطقه گلستان ادامه مسیر می دهد و نهایتاً در منطقه بقایی در جنوب غربی اهواز به پایان راه خود می رسد. درازا خط ۱ بر اساس مصوبه شورا عالی ترافیک کشور ۲۳ کیلومتر با ۲۴ ایستگاه است، همچنین حداکثر زمان سفر از آغاز تا پایان راه حدود ۴۰ دقیقه برآورد شده است. بر اساس پیش بینی ها خط ۱ مترو در ساعت پیک ۱۷٫۰۰۰ مسافر را در ساعت جابه جا خواهد کرد. بر اساس طرح مترو اهواز، تا سال ۱۴۰۰، نزدیک به ۷۰ کیلومتر درازا خواهد داشت.
خط ۱ قطار شهری اهواز اکنون در ۴ فاز در حال اجرا می باشد که به ترتیب مورد بهره برداری قرار خواهند گرفت. بر همین اساس فازهای مختلف بهره برداری عبارتند از:
• فاز ۱ - حدفاصل ایستگاه فرودگاه تا ایستگاه هفتم تیر
• فاز ۲ - حدفاصل ایستگاه هفتم تیر تا دانشگاه
• فاز ۳ - حدفاصل ایستگاه دانشگاه تا بقایی
• فاز ۴ - حدفاصل ایستگاه زرگان تا فرودگاه
طی بازدید شریعتی، استاندار وقت خوزستان، از فاز یکم این پروژه، او گفت، امیدوار است که این فاز تا پایان سال ۱۳۹۶خ و آغاز سال ۱۳۹۷خ راه اندازی می شود که نشد.
خط ۲ قطار شهری اهواز به ۲۰ کیلومتر درازا با ۲۱ ایستگاه از شمال منطقه کیانپارس آغاز و با گذر از خیابان شهید چمران ( کیانپارس ) از فلکه دوم به سمت رود منحرف شده و پس از عبور از رود کارون به سمت مرکز شهر و بزرگراه بهبهانی راه خود را خواهد داد و تا جنوب شرق اهواز ( دانشگاه نفت ) امتداد می یابد. کلیات این خط نیز در سال ۱۳۸۸ مورد تصویب شورای عالی ترافیک قرار گرفته و فاز مطالعات آن از سال ۱۳۹۰ آغاز شده است.
