مترعه

لغت نامه دهخدا

( مترعة ) مترعة. [ م َ رَع َ ] ( ع اِمص ) رجل ذومترعة؛ مرد حکیم باوقار. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). باوقار و آرام. ( ناظم الاطباء ).
- || مردی که نه شتابی نماید و نه خشم. ( ناظم الاطباء ) ( از ذیل اقرب الموارد ).

مترعة. [ م ُ رَ ع َ ] ( ع ص ) مؤنث مُترَع. پر و سرشار. ( ناظم الاطباء ).

مترعة. [ م ُ رِ ع َ ] ( ع ص ) مؤنث مُترِع. زنی که پر می کند و انباشته می نماید. ( ناظم الاطباء ).

پیشنهاد کاربران

بپرس