متذیل.[ م ُ ت َ ذَی ْ ی ِ ] ( ع ص ) بذله پوش. ( منتهی الارب ) ( ازاقرب الموارد ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). || آن که عمل نفس خود کند. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). آن که به هوای نفس خود عمل می کند. ( ناظم الاطباء ). || خرامنده. ( از منتهی الارب ). متکبر و با جلال و عظمت و آن که ذیل وی می روبد زمین را. ( از ناظم الاطباء ). || گستاخی نماینده و میل کننده. ( از منتهی الارب ). || سایه افکننده. ( منتهی الارب ). و رجوع به تذیل شود.
