متذی ٔ. [ م ُت ْ ت َ ذِءْ ] ( ع ص ) ( از «وذء» ) عیب و سرزنش پذیرنده. ( آنندراج ). عیب کرده شده و ملامت شده و سرزنش پذیرفته. ( ناظم الاطباء ). و رجوع به اتذاء شود.
