متذمر. [ م ُ ت َ ذَم ْ م ِ ] ( ع ص ) نکوهش کننده نفس خود را بر چیزی که فوت کند. ( آنندراج ) ( از منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ). نکوهش کننده خویشتن. ( ناظم الاطباء ). || دیگرگون شده و متغیر. ( ناظم الاطباء ) ( از منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ). || غضبناک. ( ناظم الاطباء ). خشم گیرنده. ( از منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ). || ترساننده. ( از منتهی الارب ) ( از ناظم الاطباء ). و رجوع به تذمر شود.
