متدهن

لغت نامه دهخدا

متدهن. [ م ُ ت َ دَهَْ هَِ ] ( ع ص ) آن که طلا کند به روغن بر خود. ( آنندراج ). کسی که طلا کند خود را به روغن. ( ناظم الاطباء ). || چرب و چربی دار. ( ناظم الاطباء ) ( از فرهنگ جانسون ). و رجوع به تدهن شود.

پیشنهاد کاربران

بپرس