متدبر

لغت نامه دهخدا

متدبر. [ م ُ ت َ دَب ْ ب ِ ] ( ع ص ) اندیشه کننده. ( آنندراج ). کسی که از روی آگاهی اندیشه می کند. ( ناظم الاطباء ). || حقیقت چیزی دریابنده. ( آنندراج ). آن که درست دریافت می کند. ( ناظم الاطباء ). || آن که به خوبی می آراید و ترتیب می دهد. ( ناظم الاطباء ) ( از فرهنگ جانسون ). و رجوع به تدبر شود.

فرهنگ فارسی

( اسم ) اندیشه کننده حقیقت چیزی را در یابنده جمع : متدبرین .

فرهنگ معین

(مُ تَ دَ بِّ ) [ ع . ] (اِفا. ) اندیشه کننده .

فرهنگ عمید

کسی که از روی عقل می اندیشد، خردمند.

پیشنهاد کاربران

صاحب قیاس. [ ح ِ ] ( ص مرکب ) صاحب رأی و تدبیر :
همه انجمن ساز و انجم شناس
به تدبیر هر شغل صاحب قیاس.
نظامی.

بپرس