متدافع. [ م ُ ت َ ف ِ] ( ع ص ) یکدیگر را دفع کننده و کارزار. ( آنندراج ). مشغول به دفع و راندگی و راننده کسی را در جنگ. ( ناظم الاطباء ). || هجوم آورنده بر دیگری. ( ناظم الاطباء ) ( از فرهنگ جانسون ). و رجوع به تدافع شود.
فرهنگ معین
(مُ تَ فِ ) [ ع . ] (اِفا. ) دفع کنندة یکدیگر در کارزار، ج . متدافعین .
