متحتم
لغت نامه دهخدا
متحتم. [ م ُ ت َ ح َت ْ ت ِ ] ( ع ص ) خورنده نان ریزه و جز آن از خوان. ( آنندراج ). خورنده باقیمانده طعام در خوان. || آن که خوان را پاک میکند. || کسی که درخواست می کند نیکوئی و سعادتمندی را برای دیگری. || آن که فال نیک میزند برای دیگری. ( ناظم الاطباء ). || واجب کننده. ( آنندراج ). واجب و لازم و ناگزیر و حتمی. ( ناظم الاطباء ). واجب و لازم. ( غیاث ). || شادمان و سبک حال. ( ناظم الاطباء ) ( از فرهنگ جانسون ). و رجوع به تحتم شود.
فرهنگ فارسی
فرهنگ معین
فرهنگ عمید
۲. واضح.
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید