متتالع

لغت نامه دهخدا

متتالع. [ م ُ ت َ ل ِ ] ( ع ص ) آن که گردن ستیخ کند و سر بلند کند در رفتار. ( آنندراج ). کسی که در رفتار گردن را ستیخ و سر را بلند نگاه می دارد از تکبر و تبختر. ( ناظم الاطباء ). و رجوع به تتالع شود.

پیشنهاد کاربران

بپرس