متبقر. [ م ُ ت َ ب َق ْ ق ِ ] ( ع ص ) فراخ در مال و علم. ( آنندراج ). متبحر در علم و دانای متبحر. || فراخ و گشاد. ( ناظم الاطباء ). || کسی که اهل خود را در بادیه گذاشته و در شهر یا قریه مسکن می کند. ( ناظم الاطباء ). و رجوع به تبقر شود.
