متبختر. [ م ُ ت َ ب َ ت ِ ] ( ع ص ) خرامنده به ناز. ( ناظم الاطباء ). کسی که از روی ناز و تکبر و تفرعن می خرامد. ( ناظم الاطباء ). و رجوع به تبختر شود.
فرهنگ فارسی
( اسم ) آنکه با تکبر راه رود خرامنده بناز جمع : متبخترین .
فرهنگ معین
(مُ تَ بَ تِ ) [ ع . ] (اِفا. ) کسی که با تکبر و ناز راه می رود.
