متبتل. [ م ُ ت َ ب َت ْ ت ِ ] ( ع ص ) برنده از ماسوای خدا. ( آنندراج ) ( منتهی الارب ).کسی که به خدا بگرود و از ماسوای آن ببرد. ( ناظم الاطباء ). || آن که از زنان ببرد و بی مهری کندبا آنان. ( ناظم الاطباء ) ( از منتهی الارب ). || گوشه نشین. ( ناظم الاطباء ). و رجوع به تبتل شود.
فرهنگ معین
(مُ تَ بَ تِّ ) [ ع . ] (اِفا. ) برنده و منقطع از ماسوای خدا، ج . متبتلین .
