متباطی ٔ. [م ُ ت َ طِءْ ] ( ع ص ) درنگی کننده در رفتار. ( آنندراج )( ناظم الاطباء ). || کسی که بر پهلو استراحت می کند. || ضعیف العقل و بی خبر. || بی پروا. ( ناظم الاطباء ). و رجوع به تباطؤ شود.
