متأیی. [ م ُ ت َ ءَی ْ یی ]( ع ص ) قصد نماینده شخص و آیت کسی را. ( آنندراج ). آن که قصد کند شخص کسی را. ( ناظم الاطباء ). || توقف نماینده و درنگ کننده در جائی. کسی که درنگ کند و توقف نماید. ( آنندراج ). و رجوع به تأیی شود.
