متأتب. [ م ُ ت َ ءَت ْ ت ِ ] ( ع ص ) زنی که اتب پوشد. ( آنندراج ). زنی که اتب پوشیده باشد. || آن که زره پوشیده باشد. ( ناظم الاطباء ). || آن که چله کمان بر سینه گذارد. || آن که کمان نهدبر پشت خود. ( آنندراج ). کسی که کمان را بر پشت خود نهد. ( ناظم الاطباء ). || سلاح پوشیده برای جنگ. || سخت بیرحم. || مصلوب و به دار کشیده. ( ناظم الاطباء ). و رجوع به تأتب شود.
