متأبل. [ م ُ ت َ ءَب ْ ب ِ ] ( ع ص ) گیرنده و برگزیننده شتران. ( آنندراج ). خرنده و مشتری شتران. ( ناظم الاطباء ). || شتران بی نیاز از آب به سبب خوردن گیاه تر. ( آنندراج ). شتران چرنده گیاه تر و تازه. ( ناظم الاطباء ). || آن که باز ایستد از جماع زن خود. ( آنندراج ). آن که اجتناب از مجامعت می کند بواسطه عزاداری و ماتمزدگی. || آن که بحالت تجرد زندگی کند. || پارسا. || ماتم زده و زاری کننده مانند آدم در مرگ هابیل. ( ناظم الاطباء ). و رجوع به تأبل شود.
