متان موجود در جو

متان موجود در جو یا متان اتمسفری یکی از گازهای قوی و بانفوذ گلخانه ای است که میزان آن وابسته به تغییرات اقلیمی است. مقدار پتانسیل گرمایش جهانی[ پ ۱] ( GWP ) متان در ۱۰۰ سال حدود ۲۵ GWP است، این بدان معنی است که متان در طی یک دوره ۱۰۰ ساله، ۲۵ بار گرمای بیشتری در واحد جرم، نسبت به دی اکسید کربن را به دام می اندازد. غلظت متان زمین از سال ۱۷۵۰ تاکنون حدود ۱۵۰ درصد افزایش یافته است.
حدود ۳٫۵ میلیارد سال پیش مقدار متان موجود در اتمسفر ۱٫۰۰۰ برابر بیشتر از مقادیر کنونی بود. اولین مقادیر متان توسط فعالیت های آتشفشانی وارد اتمسفر شدند و در طول همین زمان اولین نشانه های زندگی در زمین ظاهر شدند. باکتری ها با تبدیل هیدروژن و دی اکسید کربن به متان و آب به غلظت متان اضافه شدند. اکسیژن پیش از تکامل موجودات فتوسنتز در زمین بخش عمده ای از اتمسفر را تشکیل نمی داد. متان بدون حضور اکسیژن مدت طولانی تری و در غلظت های بالاتری نسبت به امروز در جو باقی ماند.
در حال حاضر، مقدار متان با توجه به افزایش اکسیژن کاهش یافته است. مقدار متوسط کسر مولی متان در سطح زمین در سال ۱۹۹۸ حدود ۱۷۴۵ نانومول/مول بود. غلظت آن در نیمکرهٔ شمالی بیشتر است. البته این غلظت ها وابسته به تغییرات فصلی هستند و در اواخر تابستان کمی تغییر می کنند.
A. پرمافراست، یخچال های طبیعی، و هسته های یخی - منبعی که متان به دام افتاده و یخ زده را با افزایش دمای کرهٔ زمین به آرامی آزاد می کند. B. تالاب - محیط های مرطوب و گرم که ایده آل برای تولید متان هستند. C. آتش سوزی جنگل - سوزاندن یا سوخته شدن مواد آلی باعث آزاد شدن مقدار بسیار زیادی متان به اتمسفر می شود. D. شالیزارها - هر چه شالیزارها مرطوب تر و گرم تر باشند، متان بیشتری تولید می شود. E. حیوانات - تولید گاز متان پس از دفع مدفوع. F. گیاهان - علی رغم آن که متان قبل از وارد شدن به جو مصرف می شود، گیاهان به متان اجازه راه یافتن مستقیم از طریق ریشه و برگ و به جو می دهند. G. محل های دفن زباله - پوسیدگی آلی و شرایط بی هوازی محل های دفن زباله را به یک منبع گاز متان تبدیل می کند. H. تصفیه فاضلاب I. رادیکال هیدروکسیل J. رادیکال آزاد - کلر آزاد در جو با متان نیز واکنش می دهد.