مت ء. [ م َت ْءَ ] ( ع مص ) به عصا زدن. ( تاج المصادر ). به چوبدستی زدن. ( آنندراج ). مَتَاءَه ُبالعصا مَتْاءً؛ به چوب دستی زد او را. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ). || کشیدن رسن را و دراز نمودن. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ).
