مبکع

لغت نامه دهخدا

مبکع. [ م ُ ب َک ْ ک ِ ] ( ع ص ) پاره پاره کننده. ( آنندراج ). قطعه قطعه کننده. ( ناظم الاطباء ) ( از فرهنگ جانسون ). || نیک برنده. ( آنندراج ). و رجوع به تبکیع شود.

پیشنهاد کاربران

بپرس