مبنای عمودی

در زمین سنجی، نقشه برداری، هیدروگرافی و ناوبری، مبنای عمودی ( به انگلیسی: Vertical datum ) یا مبنای فرازسنجی ( به انگلیسی: Altimetric datum ) ، یک سطح مختصات مرجع است که برای موقعیت های عمودی، مانند ارتفاعات ویژگی های محدود به زمین ( ناهمواری، ژرفاسنجی، سطح آب، و سازه های ساخته شده ) و فرازای ماهواره استفاده می شود. مدارها و در هوانوردی. در علم سیاره شناسی، مبنای عمودی به عنوان سطح ارتفاع صفر[ ۱] یا مرجع سطح صفر نیز شناخته می شوند. [ ۲]
معیارهای رایج برای یک مبنای عمودی شامل رویکردهای زیر است:
• کشندهای جزرومدی، بر اساس سطح دریای آزاد زمانی که شرایط خاص رخ می دهد، مانند اداره ملی اقیانوسی و جوی،
• گرانش سنجی، بر اساس یک زمین واره یا هندسی، بر اساس همان بیضی های زمینی که در محاسبه یک داده افقی استفاده می شوند، مانند داده های گرانشی برنامه ریزی شده NOAA و سیستم های ماهواره ای ناوبری جهانی ( GNSS ) در سال ۲۰۲۲ که قرار است در آن سال توسط سازمان ملی زمین شناسی منتشر شود.
انواع رایج مبناهای عمودی عبارتند از:[ ۳]
• سطح مبنای بیضی، در نتیجه ارتفاع بیضی شکل
• میانگین سطح دریا همان طور که توسط زمین واره گرانشی توصیف می شود، که ارتفاع ارتومتریک را نشان می دهد. [ ۴] [ ۵]