مبلد
لغت نامه دهخدا
مبلد. [ م ُ ب َل ْ ل َ ] ( ع ص ) آن که خود را به زمین زند. || بخیل. || ابر بی باران. || اسبی که سبقت نکند در دویدن. || بی توجه. ( آنندراج ). به همه معانی رجوع به تبلید شود.
فرهنگ فارسی
آنکه خود را بزمین زند
فرهنگ معین
پیشنهاد کاربران
معطی و مالش بدان دهد که نجوید
وانکه بجوید ازوست مال مبلد
منوچهری دامغانی
وانکه بجوید ازوست مال مبلد
منوچهری دامغانی