مبطور

لغت نامه دهخدا

مبطور. [ م َ ] ( ع ص ) کفیده. کفانیده. شقوق. بشکافته. ( یادداشت به خط مرحوم دهخدا ). بطره بطراً، شقه ُ فهو مبطور. ( از اقرب الموارد ).

پیشنهاد کاربران

بپرس