مبصر بالذات

[ویکی فقه] مبصر بالذات، یکی از اصطلاحات به کار رفته در علم منطق بوده و به معنای شئ قابل رؤیتِ بدون واسطه است.
مبصَرات، از اقسام کیف محسوس، به معنای محسوس به حاسّه بَصَر و بینائی است، و بر دو نوع است: مبصَر بالذات یا «اوائل مبصرات»، و مبصَر بالعَرَض یا «ثوانی مبصرات».
← قسم اول
در تنظیم این مقاله از منابع ذیل استفاده شده است: • مجتهد خراسانی (شهابی)، محمود، رهبر خرد.• آیتی، محمد ابراهیم، مقولات و آرای مربوط به آن.