مبدئیت. [ م َ دَئی ی َ ] ( ع مص جعلی ، اِمص ) مبداء بودن. آغاز امری بودن. || ( اصطلاح عرفان ) در اصطلاح عرفا، اضافه محض است به اعتبار تقدم ذات احدیت بر حضرت واحدیت که منشاء اسماء و صفات و مبداءالمبادی است. ( فرهنگ علوم عقلی ) ( فرهنگ مصطلحات عرفاء سیدجعفر سجادی ).
فرهنگ فارسی
۱ - مبدائ بودن آغاز امری بودن . ۲ - باعتبار تقدم ذات احدیت بر حضرت احدیت که منشائ اسمائ و صفات و مبدائ المبادی است اطلاق شود .
