مبخر
لغت نامه دهخدا
مبخر. [ م ُ ب َخ ْ خ ِ ] ( ع ص ) بخارکننده و آن که نفس وی بدبو و گندیده است. || هر مایعی که در مجاورت هوا جوش کند. ( ناظم الاطباء ).
مبخر. [ م ُ خ ِ ] ( ع ص ) هر چیز که سبب گنده دهنی گردد. ( ناظم الاطباء ). و رجوع به ماده بعد شود.
فرهنگ فارسی
هر چیز که سبب گنده دهنی گردد
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید