مبتوته

لغت نامه دهخدا

مبتوته. [ م َ ت َ ] ( ع ص ) زن طلاق بائن یافته. ( از منتهی الارب ) ( از ناظم الاطباء ). زن ِ به طلاق ِ بائن کرده. زنی که او را طلاق داده اند.و رجوع به طلاق شود. ( یادداشت به خط مرحوم دهخدا ).

پیشنهاد کاربران

بپرس