( مباهجة ) مباهجة. [ م ُ هََ ج َ ] ( ع مص ) نبرد کردن کسی را در خوبی ونیکویی و مفاخرت نمودن. ( از منتهی الارب ) ( از آنندراج ) ( از اقرب الموارد ) ( از ناظم الاطباء ).
