مبانی فقهی قاعده ما یضمن

[ویکی فقه] ضمان در لغت به معنی بعهده گرفتن و مبنای آن قاعده «ما یضمن بصحیحه، یضمن بفاسده» است؛ که به این معناست: هر عقدی که صحیح آن گیرنده را ملزم به رد عوض به طرف مقابل می کند، چنانچه به صورت فاسد واقع شود، گیرندۀ شی ء ضامن مقبوض است، به این صورت که در فرض وجود،عین را رد کند و در فرض تلف، مثل یا قیمت آن را تسلیم کند.
برای این قاعده پنج مستند فقهی ذکر شده است:
← قاعدۀ ید
۱. ↑ مکاسب، الشیخ مرتضی الأنصاری،ج۳،ص۱۸۸.
قواعد فقه، برگرفته از مقاله «مبانی فقهی قاعده ما یضمن»، ج۲، ص۲۲۳.
...