مبانی اتنوموزیکولوژی عنوان کتابی از موسیقی دان ایرانی محمدتقی مسعودیه است. این اثر نخستین کتاب در ایران است که جامعهٔ موسیقی را با علم موزیکولوژی آشنا می سازد. این کتاب نخستین بار در سال ۱۳۶۵ توسط انتشارات سروش منتشر شد. کتاب مبانی اتنوموزیکولوژی، به زبان های انگلیسی، آلمانی و فرانسوی نیز منتشر شده است.
... [مشاهده متن کامل]
محمدتقی مسعودیه ( زادهٔ ۱۳۰۶ در مشهد – درگذشتهٔ ۱۳۷۷ در تهران ) موسیقی دان و آهنگساز ایرانی بود که به او لقب «پدر اتنوموزیکولوژی ایران» داده اند.
محمدتقی مسعودیه از کودکی با فراگیری نواختن ویلن به موسیقی گرایش پیدا کرد. در ۱۹ سالگی موفق به دریافت دیپلم ادبی از مدرسهٔ دارالفنون تهران شد. او در سال ۱۳۲۹ مدرک کارشناسی خود را در رشته حقوق قضایی از دانشکدهٔ حقوق دانشگاه تهران و دیپلم عالی موسیقی خود را از هنرستان عالی موسیقی اخذ کرد. پس از آن به پاریس رفت و سال ۱۳۳۵ از کنسرواتوار ملی موسیقی پاریس دانشنامهٔ فوق لیسانس خود را در رشتهٔ هارمونی دریافت کرد. یک سال بعد، در مدرسهٔ عالی موسیقی لایپزیگ آلمان، در رشتهٔ آهنگسازی به تحصیلات خود ادامه داد و لیسانس آهنگسازی را دریافت کرد.
پس از آن به آلمان سفر کرد و در سال ۱۳۴۲، دانشنامهٔ عالی، معادل مدرک دکترای آهنگسازی خود را از کنسرواتوار لایپزیگ اخذ کرد. او مدتی بعد تحصیلات خود را در دانشگاه کلن ادامه داد و رشتهٔ موزیکولوژی را نزد کارل گوستاو فلرر و اتنوموزیکولوژی را نزد ماریوس اشنیدر فراگرفت و در سال ۱۳۴۷، موفق به دریافت دانشنامهٔ دکترای تخصصی در رشتهٔ اتنوموزیکولوژی شد.
مسعودیه، رسالهٔ دکترای خود را در سال ۱۳۴۷ با عنوان «آوانویسی دستگاه شور و تجزیه و تحلیل آن» در کشور آلمان منتشر کرد و یک سال بعد، در گروه موسیقی دانشگاه تهران و پس از آن در دانشگاه هنر و دانشگاه علم و فرهنگ مشغول به تدریس شد که تا پایان عمر ادامه یافت. او برای نخستین بار بسیاری از درس های تخصصی مربوط به موسیقی را وارد دانشگاه های ایران کرد که از آن میان می توان به تاریخ موسیقی اروپا، هارمونی پیشرفته و پراتیک، فرم و آنالیز، سازشناسی، ارکستراسیون، ترانسکریپسیون و مباحث گوناگون اتنوموزیکولوژی اشاره کرد. برخی او را پایه گذار موسیقی آکادمیک در ایران می دانند.
محمدتقی مسعودیه در بخشی از مقدمهٔ کتاب مبانی اتنوموزیکولوژی نوشته است:
... [مشاهده متن کامل]
محمدتقی مسعودیه ( زادهٔ ۱۳۰۶ در مشهد – درگذشتهٔ ۱۳۷۷ در تهران ) موسیقی دان و آهنگساز ایرانی بود که به او لقب «پدر اتنوموزیکولوژی ایران» داده اند.
محمدتقی مسعودیه از کودکی با فراگیری نواختن ویلن به موسیقی گرایش پیدا کرد. در ۱۹ سالگی موفق به دریافت دیپلم ادبی از مدرسهٔ دارالفنون تهران شد. او در سال ۱۳۲۹ مدرک کارشناسی خود را در رشته حقوق قضایی از دانشکدهٔ حقوق دانشگاه تهران و دیپلم عالی موسیقی خود را از هنرستان عالی موسیقی اخذ کرد. پس از آن به پاریس رفت و سال ۱۳۳۵ از کنسرواتوار ملی موسیقی پاریس دانشنامهٔ فوق لیسانس خود را در رشتهٔ هارمونی دریافت کرد. یک سال بعد، در مدرسهٔ عالی موسیقی لایپزیگ آلمان، در رشتهٔ آهنگسازی به تحصیلات خود ادامه داد و لیسانس آهنگسازی را دریافت کرد.
پس از آن به آلمان سفر کرد و در سال ۱۳۴۲، دانشنامهٔ عالی، معادل مدرک دکترای آهنگسازی خود را از کنسرواتوار لایپزیگ اخذ کرد. او مدتی بعد تحصیلات خود را در دانشگاه کلن ادامه داد و رشتهٔ موزیکولوژی را نزد کارل گوستاو فلرر و اتنوموزیکولوژی را نزد ماریوس اشنیدر فراگرفت و در سال ۱۳۴۷، موفق به دریافت دانشنامهٔ دکترای تخصصی در رشتهٔ اتنوموزیکولوژی شد.
مسعودیه، رسالهٔ دکترای خود را در سال ۱۳۴۷ با عنوان «آوانویسی دستگاه شور و تجزیه و تحلیل آن» در کشور آلمان منتشر کرد و یک سال بعد، در گروه موسیقی دانشگاه تهران و پس از آن در دانشگاه هنر و دانشگاه علم و فرهنگ مشغول به تدریس شد که تا پایان عمر ادامه یافت. او برای نخستین بار بسیاری از درس های تخصصی مربوط به موسیقی را وارد دانشگاه های ایران کرد که از آن میان می توان به تاریخ موسیقی اروپا، هارمونی پیشرفته و پراتیک، فرم و آنالیز، سازشناسی، ارکستراسیون، ترانسکریپسیون و مباحث گوناگون اتنوموزیکولوژی اشاره کرد. برخی او را پایه گذار موسیقی آکادمیک در ایران می دانند.
محمدتقی مسعودیه در بخشی از مقدمهٔ کتاب مبانی اتنوموزیکولوژی نوشته است:
