مبارکیه
لغت نامه دهخدا
مبارکیه.[ م ُ رَ کی ی َ ] ( اِخ ) از فرق اسماعیلی معتقد به امامت محمدبن اسماعیل بن امام جعفر صادق. اصحاب مبارک غلام اسماعیل ، این فرقه بعد از محمدبن اسماعیل فرزندان او را امام میدانستند. ( خاندان نوبختی اقبال 262 ). فرقه سوم ( از فرقه های ششگانه علوی پس از رحلت حضرت صادق ) که دور محمدبن اسماعیل نواده آن حضرت را گرفتند و چون ریاست ایشان با «مبارک » از غلامان امام ششم بود آن فرقه را «مبارکیه » نام نهادند. و رجوع به مقالات اشعری ص 27 و فرق خاندان نوبختی شود. ظهور این فرقه باعث آن شد که جماعتی از اسماعیلیه نیز در سلک ایشان در آمدند. از مبارکیه و خطابیه جماعتی گفتند که روح امام ششم به بدن ابی الخطاب و بعد از او به بدن محمدبن اسماعیل انتقال یافته. ( خاندان نوبختی ص 52 ).
مبارکیه. [ م ُ رَ کی ی َ ] ( اِخ ) دهی از دهستان بهنام عرب است که در بخش ورامین شهرستان تهران واقع است و 266 تن سکنه دارد. ( از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 1 ).
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید