مبارزه تن به تن ( انگلیسی: Hand - to - hand combat ) ( نبرد پنجه در پنجه، پنجه افکندن ) یک درگیری فیزیکی کشنده یا غیر کشنده بین دو یا چند نفر در محدوده بسیار کوتاه ( فاصله گلاویز شدن یا در محدوده فیزیکی لازم برای استفاده سلاح دستی ) است که شامل استفاده از سلاح های دوربرد نمی شود.
مبارزه در حالی که عبارت «پنجه در پنجه» به نظر می رسد به مبارزه غیر مسلحانه اشاره دارد، این اصطلاح عمومی است و ممکن است شامل استفاده از سلاح های سرد مانند چاقو، چوب، باتون، نیزه یا سلاح های دست ساز مانند ابزارهای چند منظوره باشد. در حالی که مبارزه تن به تن به طور عمده به تعامل با مبارزان در میدان جنگ اشاره می کند، همچنین می تواند به هر گونه درگیری فیزیکی شخصی توسط دو یا چند نفر از جمله افسران انتظامی، غیرنظامیان و مجرمان اشاره کند.
مبارزه در داخل محدوده های نزدیک ( در محدوده ای کمی فراتر از گلاویز شدن ) معمولاً مبارزه نزدیک یا مبارزه در محدوده نزدیک نامیده می شود. این شکل از مبارزه ممکن است شامل سلاح های کشنده و غیر کشنده بسته به محدودیت های اعمال شده توسط قانون غیر نظامی، قوانین نظامی درگیری یا ملاحظات اخلاقی باشد. مبارزه نزدیک با استفاده از اسلحه گرم یا دیگر سلاح های با فاصله توسط رزمندگان نظامی در سطح تاکتیکی، به تازگی با عنوان نبرد در محدوده نزدیک تعریف می شود. ارتش ایالات متحده از اصطلاح فنون درگیری برای توصیف روشهای گوناگون نظامی مورد استفاده در آموزش مبارزه تن به تن استفاده می کند، روشهایی که ممکن است از تکنیکهای ترکیب از هنرهای رزمی و ورزش های مبارزه ای بهره ببرند.
مبارزه تن به تن قدیمی ترین شکل مبارزه شناخته شده است. اکثر فرهنگ ها تاریخ خاص خود را در رابطه با مبارزه نزدیک و همچنین روش های مخصوص به خود را برای تمرین این مبارزات دارند. انواع مختلفی هنرهای رزمی، از جمله بوکس و کشتی وجود دارند. سایر گونه ها به طور مثال شامل نبرد گلادیاتورها در رم باستان و رویدادهای مسابقات قرون وسطایی مانند جنگ شوالیه ها می شوند.
سازمان های نظامی همیشه نوعی مبارزه مسلحانه بدون سلاح را برای آمادگی و بعنوان مکمل مبارزه مسلحانه آموزش داده اند. سربازان در چین از اوایل دوره سلسله ژو ( ۱۰۲۲ میلادی تا ۲۵۶ سال قبل از میلاد ) آموزش مبارزه بدون سلاح می دیده اند.
علیرغم تغییرات عمده تکنولوژیکی مانند استفاده از باروت، مسلسل در جنگ روسیه و ژاپن و جنگ زرهی جنگ جهانی اول، روش های مبارزه تن به تن مانند سرنیزه در آموزش نظامی مدرن رایج ماندند، اگرچه اهمیت آموزش رسمی آنها پس از سال ۱۹۱۸ کاهش یافت به طوری که در سال ۱۹۴۴، برخی از اسلحه های آلمان بدون محل اتصال سرنیزه تولید می شدند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفمبارزه در حالی که عبارت «پنجه در پنجه» به نظر می رسد به مبارزه غیر مسلحانه اشاره دارد، این اصطلاح عمومی است و ممکن است شامل استفاده از سلاح های سرد مانند چاقو، چوب، باتون، نیزه یا سلاح های دست ساز مانند ابزارهای چند منظوره باشد. در حالی که مبارزه تن به تن به طور عمده به تعامل با مبارزان در میدان جنگ اشاره می کند، همچنین می تواند به هر گونه درگیری فیزیکی شخصی توسط دو یا چند نفر از جمله افسران انتظامی، غیرنظامیان و مجرمان اشاره کند.
مبارزه در داخل محدوده های نزدیک ( در محدوده ای کمی فراتر از گلاویز شدن ) معمولاً مبارزه نزدیک یا مبارزه در محدوده نزدیک نامیده می شود. این شکل از مبارزه ممکن است شامل سلاح های کشنده و غیر کشنده بسته به محدودیت های اعمال شده توسط قانون غیر نظامی، قوانین نظامی درگیری یا ملاحظات اخلاقی باشد. مبارزه نزدیک با استفاده از اسلحه گرم یا دیگر سلاح های با فاصله توسط رزمندگان نظامی در سطح تاکتیکی، به تازگی با عنوان نبرد در محدوده نزدیک تعریف می شود. ارتش ایالات متحده از اصطلاح فنون درگیری برای توصیف روشهای گوناگون نظامی مورد استفاده در آموزش مبارزه تن به تن استفاده می کند، روشهایی که ممکن است از تکنیکهای ترکیب از هنرهای رزمی و ورزش های مبارزه ای بهره ببرند.
مبارزه تن به تن قدیمی ترین شکل مبارزه شناخته شده است. اکثر فرهنگ ها تاریخ خاص خود را در رابطه با مبارزه نزدیک و همچنین روش های مخصوص به خود را برای تمرین این مبارزات دارند. انواع مختلفی هنرهای رزمی، از جمله بوکس و کشتی وجود دارند. سایر گونه ها به طور مثال شامل نبرد گلادیاتورها در رم باستان و رویدادهای مسابقات قرون وسطایی مانند جنگ شوالیه ها می شوند.
سازمان های نظامی همیشه نوعی مبارزه مسلحانه بدون سلاح را برای آمادگی و بعنوان مکمل مبارزه مسلحانه آموزش داده اند. سربازان در چین از اوایل دوره سلسله ژو ( ۱۰۲۲ میلادی تا ۲۵۶ سال قبل از میلاد ) آموزش مبارزه بدون سلاح می دیده اند.
علیرغم تغییرات عمده تکنولوژیکی مانند استفاده از باروت، مسلسل در جنگ روسیه و ژاپن و جنگ زرهی جنگ جهانی اول، روش های مبارزه تن به تن مانند سرنیزه در آموزش نظامی مدرن رایج ماندند، اگرچه اهمیت آموزش رسمی آنها پس از سال ۱۹۱۸ کاهش یافت به طوری که در سال ۱۹۴۴، برخی از اسلحه های آلمان بدون محل اتصال سرنیزه تولید می شدند.
wiki: مبارزه تن به تن