مباثت

فرهنگ معین

(مُ ثَّ ) [ ع . مباثة ] (مص م . ) ۱ - سرّ خود را نزد کسی فاش کردن . ۲ - از کسی غم - خواری و اندوه گساری طلبیدن .

سِر خود را نزد کسی فاش کردن، کسی را بر باطن کار خویش آگاه ساختن.

آشکار کردن سر و راز
برون افکندن راز
افشا کردن راز
. . . اکنون که تو این مباثت پیوستی اگر گویم از عیب دور باشد. . .
کلیله و دمنه