( مبأشة ) مبأشة. [ م ُ ءَ ش َ ] ( ع مص ) ( از «ب ٔش » ) بر زمین زدن. ( یادداشت به خط مرحوم دهخدا ): باءَشه ُ مباءَشةً؛ بر زمین زد او را و او معترض نشد. ( منتهی الارب ) ( از ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ).
