مایکل کرمن پیت ( به انگلیسی: Michael Carmen Pitt ) ( ۱۰ آوریل، ۱۹۸۱ ) بازیگر، خواننده و موسیقی دان آمریکایی است، مایکل پیت نسبتی با برد پیت ندارد.
پیت در اورنج غربی، نیوجرسی زاده شد. او از چهار خواهر و برادر، کوچک ترین آن ها است. مایکل در ده سالگی به والدین اش اعلام کرد که قصد دارد بازیگر شود و چند سال بعد در شانزده سالگی به نیویورک رفت و به عنوان اولین شغل، پیک موتوری شد.
در ۱۹۹۹، پیت اولین نمایش اش را با نام ستون کنار رود پوپ لیک در کارگاه تئاتر نیویورک بازی کرد. در آن جا بود که یک بازی گردان - که پیت ابتدا او را با مأمور پلیس اشتباه گرفته بود - او را دید و برای بازی در سریال تلویزیونی رود داوسن پیشنهاد کرد. مایکل در فاصلهٔ ۱۹۹۹ تا ۲۰۰۰، در پانزده قسمت از این سریال در نقش هنری پارکر بازی کرد.
۲۰۰۱، مایکل در فیلم هدویگ و گروه انگری اینچ، اولین نقش سینمایی مهم اش را بازی کرد. این فیلم باعث شد که او بیشتر شناخته شود و فیلم های بعدی او –مثل قلدر، دهکده، و رویابین ها ساختهٔ برناردو برتولوچی - حاصل همین شناخته شدن بودند. بازی او در رویابین ها توجه زیادی را به خود جلب کرد.
مایکل سپس در فیلم قلبش بیش از هر چیز پرفریب است ساختهٔ آسیا آرجنتو فیلم ساز ایتالیایی بازی کرد. نقش آفرینی بعدی او در آخرین روزهای گاس ون سنت بود که در آن، نقشی الهام گرفته از کرت کوبین و زندگی اش را بازی می کرد. همهٔ ترانه های موجود در فیلم را خود مایکل - با سبکی بسیار شبیه به سبک گیتار نواختن و خواندن کرت کوبین - اجرا کرد. [ ۱]
در ۲۰۰۷ او در مقابل کیرا نایتلی در فیلم ابریشم - اقتباسی از رمانی به همین نام، نوشتهٔ الساندرو باریکو - نقش هروه ژانکور، یک قاچاقچی فرانسوی کرم ابریشم را بازی می کند که در ژاپن، عاشق معشوقهٔ یک بارون می شود. همچنین مایکل در همان سال در کمدی رمانتیکی به نام هذیان گو بازی کرد. در این فیلم او نقش مردی آواره را بازی می کند که با عکاس معروفی دوست می شود و از همین طریق عاشق یک دختر خوانندهٔ پاپ می شود. این فیلم در جشنوارهٔ سان دنس به نمایش درآمد.
از فیلم های اخیر او می توان به بازی های مسخره ساختهٔ میشائیل هانکه و پینک ویل ساختهٔ اولیور استون اشاره کرد. او همچنین در کنار استیو بوشمی یکی از ستارگان سریال امپراتوری بوردواک است.
پیت گروهی به نام پاگودا دارد که در آن نوازندهٔ گیتار و خواننده است. از ترانهٔ «هی جو» آن ها در فیلم رویابین ها و از «مرگ تا تولد» در فیلم آخرین روزها استفاده شده است.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفپیت در اورنج غربی، نیوجرسی زاده شد. او از چهار خواهر و برادر، کوچک ترین آن ها است. مایکل در ده سالگی به والدین اش اعلام کرد که قصد دارد بازیگر شود و چند سال بعد در شانزده سالگی به نیویورک رفت و به عنوان اولین شغل، پیک موتوری شد.
در ۱۹۹۹، پیت اولین نمایش اش را با نام ستون کنار رود پوپ لیک در کارگاه تئاتر نیویورک بازی کرد. در آن جا بود که یک بازی گردان - که پیت ابتدا او را با مأمور پلیس اشتباه گرفته بود - او را دید و برای بازی در سریال تلویزیونی رود داوسن پیشنهاد کرد. مایکل در فاصلهٔ ۱۹۹۹ تا ۲۰۰۰، در پانزده قسمت از این سریال در نقش هنری پارکر بازی کرد.
۲۰۰۱، مایکل در فیلم هدویگ و گروه انگری اینچ، اولین نقش سینمایی مهم اش را بازی کرد. این فیلم باعث شد که او بیشتر شناخته شود و فیلم های بعدی او –مثل قلدر، دهکده، و رویابین ها ساختهٔ برناردو برتولوچی - حاصل همین شناخته شدن بودند. بازی او در رویابین ها توجه زیادی را به خود جلب کرد.
مایکل سپس در فیلم قلبش بیش از هر چیز پرفریب است ساختهٔ آسیا آرجنتو فیلم ساز ایتالیایی بازی کرد. نقش آفرینی بعدی او در آخرین روزهای گاس ون سنت بود که در آن، نقشی الهام گرفته از کرت کوبین و زندگی اش را بازی می کرد. همهٔ ترانه های موجود در فیلم را خود مایکل - با سبکی بسیار شبیه به سبک گیتار نواختن و خواندن کرت کوبین - اجرا کرد. [ ۱]
در ۲۰۰۷ او در مقابل کیرا نایتلی در فیلم ابریشم - اقتباسی از رمانی به همین نام، نوشتهٔ الساندرو باریکو - نقش هروه ژانکور، یک قاچاقچی فرانسوی کرم ابریشم را بازی می کند که در ژاپن، عاشق معشوقهٔ یک بارون می شود. همچنین مایکل در همان سال در کمدی رمانتیکی به نام هذیان گو بازی کرد. در این فیلم او نقش مردی آواره را بازی می کند که با عکاس معروفی دوست می شود و از همین طریق عاشق یک دختر خوانندهٔ پاپ می شود. این فیلم در جشنوارهٔ سان دنس به نمایش درآمد.
از فیلم های اخیر او می توان به بازی های مسخره ساختهٔ میشائیل هانکه و پینک ویل ساختهٔ اولیور استون اشاره کرد. او همچنین در کنار استیو بوشمی یکی از ستارگان سریال امپراتوری بوردواک است.
پیت گروهی به نام پاگودا دارد که در آن نوازندهٔ گیتار و خواننده است. از ترانهٔ «هی جو» آن ها در فیلم رویابین ها و از «مرگ تا تولد» در فیلم آخرین روزها استفاده شده است.
wiki: مایکل پیت