مایکل پورتر

دانشنامه عمومی

مایکل پورتر ( انگلیسی: Michael Porter؛ زادهٔ ۲۳ مهٔ ۱۹۴۷ ) یک اقتصاددان اهل ایالات متحده آمریکا است. وی ملقب به پیامبر برنامه ریزان راهبردی ( استراتژیک ) می باشد. مایکل پورتر مدرک کارشناسی ارشد خود را از دانشگاه هاروارد در رشته مدیریت و مدرک دکترای خود را در رشته اقتصاد کسب و کار از همین دانشگاه اخذ نموده است. وی جزو چهار فردی می باشد که در صد سال گذشته توانسته اند در دوران جوانی استاد دانشگاه هاروارد شوند. [ ۱]
در حوزه اقتصاد و مدیریت، تا کنون کسی موفق نشده است که به اندازه وی کار تحقیقاتی و علمی انجام دهد. مایکل پورتر تا کنون ۱۹ کتاب و ۱۳۵ مقاله در زمینه رقابت و استراتژی نوشته است و در کل بیش از ۲۷۰ هزار بار به مقالات وی ارجاع شده است. اولین کتاب او به نام استراتژی رقابتی ( competitive strategy ) در سال ۱۹۸۰ منتشر گردیده است که تا کنون بیش از ۶۰ بار تجدید چاپ شده و به بیش از ۲۰ زبان دنیا نیز ترجمه شده است. مایکل پورتر توانسته است ارتباطی بین استراتژی، کسب و کار و اقتصاد ایجاد کند. او در یکی از مصاحبه های خود توضیح می دهد که به دلیل علاقه زیادی که به ورزش و رقابت داشته است و همیشه این مفاهیم دارای جایگاهی خاصی در ذهن او بوده اند و این مفهوم را وارد نظریه های مدیریت و کسب و کار کرده است. [ ۱]
پورتر در کنار تحقیقات، نوشتن و تدریسش، به عنوان مشاور یک کسب و کار فعالیت می کند. او به عنوان مشاوره برای بسیاری از شرکت های ایالات متحده و شرکت های بین المللی از جمله کاترپیلار، پروکارت و گمبل و … خدمت کرده است.
پورتر به عنوان یک مشاور مدیریت اعتقاد داشت که تنها ۴ عامل اصلی و ۲ عامل فرعی به افزایش رقابت در شرکت ها و صنایع مختلف کمک می کنند. در ادامه این ۶ عامل معرفی خواهند شد:[ ۲]
یکی از فاکتورهایی که زمینه ساز موفقیت کشور در تجارت بین الملل، داشتن منابع اولیه کافی است. پورتر این فاکتور را به دو دسته کلی تقسیم کرد:
• عامل های پایه: این عوامل که قابلیت تغییر نیز ندارند، شامل عواملی مانند آب و هوا، موقعیت مکانی، منابع طبیعی و غیره می شود.
• عامل های پیشرفته: این عامل بر خلاف گزینهٔ قبلی با سرمایه گذاری، قابل ارتقا است و از عواملی مانند زیرساخت های مناسب، نیروی متخصص، امکانات پژوهشی و دانش آکادمیک نشات می گیرد.
پورتر عوامل پیشرفته را یکی از مهم ترین معیارها برای موفقیت در مزیت رقابتی می دانست. این عوامل با سرمایه گذاری قابل ارتقا هستند و با سرمایه گذاری دولت در بخش های آموزشی، بهبود مهارت های مردمی و افزایش سطح دانش جامعه و تشویق عموم به تحقیقات در زمینه های مختلف می تواند باعث رسیدن به مقصود شود.
عکس مایکل پورتر
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلف

پیشنهاد کاربران

بپرس