مایکل تونت

مایکل تونِت یا میشائل تونت ( به انگلیسی و آلمانی: Michael Thonet ) ( زادهٔ ۲ ژوئیه ۱۷۹۶ میلادی - درگذشتۀ ۳ مارس ۱۸۷۱ میلادی ) یک کابینت ساز آلمانی - اتریشی بود که به خاطر اختراع مبلمان چوب خمیده شهرت داشت.
تونت پسر چرم ساز چیره دست فرانتس آنتون تونت از بوپارد بود. پس از شاگردی نزد یک درودگر، تونت در سال ۱۸۱۹ میلادی خود را به عنوان یک کابینت ساز مستقل معرفی کرد. یک سال بعد، او با آنا گراس ازدواج کرد که از او صاحب هفت پسر و شش دختر شد. با این حال، تنها پنج پسر از دوران کودکی جان سالم به در بردند.
در دههٔ ۱۸۳۰ میلادی، تونت شروع به ساخت مبلمان از تخته های چوبی چسبانده و خم شده کرد. اولین موفقیت او بوپاردر شیشتهولتس اشتول ( به آلمانی: Bopparder Schichtholzstuhl ) ( به معنی: صندلی چندلای چوبی بوپارد ) در سال ۱۸۳۶ میلادی بود. تونت با خرید میشلس موئهله ( به آلمانی: Michelsmühle ) ، کارخانهٔ چسبی که چسب این فرایند را می ساخت، در سال ۱۸۳۷ میلادی استقلال قابل توجهی به دست آورد. با این حال، تلاش های او برای ثبت اختراع این فناوری در آلمان ( ۱۸۴۰ میلادی ) و همچنین در بریتانیای کبیر، فرانسه و روسیه ( ۱۸۴۱ میلادی ) با شکست مواجه شد. پیشرفت اساسی تونت موفقیت او در خم کردن چوب سَبُک و قوی به شکل های منحنی و برازنده با شکل دهی چوب در بخار داغ بود. این امر او را قادر ساخت تا مبلمان کاملاً بدیع، ظریف، سبک وزن، بادوام و راحت را طراحی کند که به شدت برای مد جذابیت داشت – انحراف کامل از طرح های سنگین و منبت کاری شدهٔ گذشته – و جذابیت زیبایی شناختی و کاربردی آن تا به امروز باقی مانده است.
در نمایشگاه تجاری کوبلنتس در سال ۱۸۴۱ میلادی، تونت با شاهزاده کلمنس ونتسل فون مترنیخ ملاقات کرد که علاقه مند به مبلمان تونت بود و او را به دربار وین دعوت کرد. در سال بعد، تونت توانست مبلمان خود و به ویژه صندلی های خود را به خانوادهٔ امپراتوری ارائه دهد. از دیگر کارهای او دکوراسیون درونی دربار لیختن اشتاین به همراهی پسرانش بود.
هنگامی که مؤسسهٔ بوپارد دچار مشکلات مالی شد، تونت آن را فروخت و به همراه خانوادهٔ خود به وین مهاجرت کرد. در آنجا، او با پسرانش در دکوراسیون داخلی کاخ شهر لیختن اشتاین برای تشکیلات کارل لایستلر کار کرد. [ ۱] در سال ۱۸۴۹ میلادی او مجدداً به همراه چهار پسرش مغازهٔ خود را باز کرد. چند سال بعد، در سال ۱۸۵۳ میلادی، او شرکت را با نام گِبرودر تونت ( به آلمانی: Gebrüder Thonet ) ( به معنی: برادران تونت ) به پسرانش واگذار کرد. در سال ۱۸۵۰ میلادی صندلی شمارۀ ۱ خود را تولید کرد. نمایشگاه بزرگ لندن در سال ۱۸۵۱ میلادی شاهد دریافت مدال برنز برای صندلی های چوب خمیدۀ وین او بود. این موفقیت بین المللی او بود. در نمایشگاه جهانی بعدی، نمایشگاه جهانی ۱۸۵۵ میلادی در پاریس، مدال نقره به او اعطاء شد زیرا او به بهبود روش های تولید خود ادامه می داد. در سال ۱۸۵۶ میلادی او توانست کارخانهٔ جدیدی را در کوریتشانی موراویا باز کند. [ ۲]