مایکروسکوپ استریو یا سه بعدی ( به انگلیسی: Stereo Microscope ) نوعی مایکروسکوپ چشمی یا نوری است که برای مشاهده نمونه ها در بزرگنمایی کم طراحی شده است. در این نوع مایکروسکوپ نوری بازتاب شده از سطح جسم منجر به دیده شدن نمونه می شود، نه نوری که از جسم عبور می کند. در این مایکروسکوپ ها دو چشمی با دو مسیر مجزا وجود دارد که زاویه دید تقریباً متفاوتی را برای دو چشم ایجاد می کنند. این نوع آرایش چشمی ها، تجسمی سه بعدی از نمونه تحت بررسی فراهم می کند[ ۲] . مایکروسکوپ استریو و عکاسی نمای نزدیک از نظر اینکه هردو برای عکسبرداری از سطوحی است که جزئیات بالای آنها نیاز به نمای سه بعدی از سطوحشان را ایجاد می کند، دارای اشتراکاتی هستند. [ ۳]
مایکروسکوپ استریو را نباید با مایکروسکوپ های مرکب اشتباه گرفت. در مایکروسکوپ های مرکب، از دو عدسی چشمی و یک باینو - ویوور ( وسیله ای نوری است برای امکان مشاهده دو چشمی از طریق یک هدف واحد ) استفاده شده که به این معناست که هردو چشم یک تصویر واحد را مشاهده می کنند. هدف از قرار دادن دو چشمی فراهم آوردن راحتی و وضوح دید بیشتر است.
اولین مایکروسکوپ استریو در سال ۱۸۹۲ توسط شرکت کارل زایس در شهر یِنا در آلمان اختراع شد و در سال ۱۸۹۶ به تولید تجاری رسید.
برخلاف مایکروسوپ نوری مرکب، مایکروسکوپ استریو معمولاً از نورپردازی انعکاسی به جای انتقالی استفاده می شود؛ به این معنا که نوری که به چشم می رسد نور منعکس شده از سطح جسم است نه نوری که پس از عبور از سطح جسم به چشم رسیده است. در مایکروسکوپ های مرکب و به طور کلی در روش نورپردازی انتقالی، نمونه هایی با سطوح ضخیم و یا مات امکان دیده شدنشان وجود ندارد، به همین سبب از مایکروسکوپ استریو می توان برای مشاهده این نمونه ها استفاده کرد. [ ۴]
عمق میدان و فاصله دید دو عامل مهم و تاثیرگذار در مشاهده سطوح با این نوع مایکروسکوپ ها هستند و با رزولوشن نسبت عکس دارند. هرچه این دو مقدار کوچکتر باشند، رزولوشن ( بزرگترین فاصله ای که می توان دو نقطه مجاور را از هم تشخیص داد ) بیشتر خواهد بود. [ ۵]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفمایکروسکوپ استریو را نباید با مایکروسکوپ های مرکب اشتباه گرفت. در مایکروسکوپ های مرکب، از دو عدسی چشمی و یک باینو - ویوور ( وسیله ای نوری است برای امکان مشاهده دو چشمی از طریق یک هدف واحد ) استفاده شده که به این معناست که هردو چشم یک تصویر واحد را مشاهده می کنند. هدف از قرار دادن دو چشمی فراهم آوردن راحتی و وضوح دید بیشتر است.
اولین مایکروسکوپ استریو در سال ۱۸۹۲ توسط شرکت کارل زایس در شهر یِنا در آلمان اختراع شد و در سال ۱۸۹۶ به تولید تجاری رسید.
برخلاف مایکروسوپ نوری مرکب، مایکروسکوپ استریو معمولاً از نورپردازی انعکاسی به جای انتقالی استفاده می شود؛ به این معنا که نوری که به چشم می رسد نور منعکس شده از سطح جسم است نه نوری که پس از عبور از سطح جسم به چشم رسیده است. در مایکروسکوپ های مرکب و به طور کلی در روش نورپردازی انتقالی، نمونه هایی با سطوح ضخیم و یا مات امکان دیده شدنشان وجود ندارد، به همین سبب از مایکروسکوپ استریو می توان برای مشاهده این نمونه ها استفاده کرد. [ ۴]
عمق میدان و فاصله دید دو عامل مهم و تاثیرگذار در مشاهده سطوح با این نوع مایکروسکوپ ها هستند و با رزولوشن نسبت عکس دارند. هرچه این دو مقدار کوچکتر باشند، رزولوشن ( بزرگترین فاصله ای که می توان دو نقطه مجاور را از هم تشخیص داد ) بیشتر خواهد بود. [ ۵]
wiki: مایکروسکوپ استریو