مایک پیرز

مایک پیرز ( به انگلیسی: Mick Pearce ) در سال ۱۹۳۸ در زیمبابوه متولد شده است لیسانس معماری را از انجمن معماری لندن گرفته است. مایک پیرز مشهور است به توسعه ساختمانهایی که انرژی کمی مصرف می کنند و از انرژی های تجدید پذیر استفاده می کنند و در بین معمارانی که طراحی هایشان را براساس معماری سبز انجام می دهند، از پیشگامان معماری پایدار می باشد. مایک پیرز ساختمانهای بسیاری را در انگلستان و در هراره زیمبابوه طراحی کرده است. یکی از کارهای وی طراحی و نظارت بر Eastgate در هراره و طراحی ساختمان کاونسیل هاوس ( CH2 ) در ملبورن استرالیا می باشد. در سال ۲۰۰۳ جایزه شاهزاده کلاوس به مایک پیرز داده شد که در میان معماران دارای ارزش فراوانی می باشد. ایشان یکی از معماران نادر می باشد که به دنبال راه حلی برای مشکلات معماری است. در اوایل دهه ۸۰ میلادی شروع به تولید یک سری ساختمان کرد که شامل ۵ ساختمان تجاری بزرگ، بلوک های اداری، ساختمانهای دانشگاه، یک بیمارستان بزرگ، یک معبد هندو و یک مدرسه بین المللی می باشد.
از مهم ترین پروژه های وی ساختمان Eastgate که یک مجتمع اداری مخلوط شده و یک مرکز خرید می باشد، که در حراره واقع شده چیزی که باعث منحصربه فرد شدن Eastgate شده است.
• تهویه مناسب
• به طور کامل به وسیله وسایل طبیعی گرم می شود و هزینه آن یک دهم یک ساختمان مشابه می باشد که در کل ۵/۳ میلیون دلار در هزینه های انرژی صرفه جویی شده است.
ایده طراحی Eastgate از تپه موریانه گرفته شده است که یکی از نادرترین سیستم های منحصربه فرد طبیعت است و موریانه ها در طول فصول سال با بازو بسته کردن دریچه کنترل تهویه و دمای محیط زندگیشان را به دست می گیرند مایک پیرز با الهام گرفتن از موریانه ها شروع به ساختن ساختمانهایی کرد که در آن تهویه و کنترل دما به صورت کاملاً طبیعی و با استفاده از منباع تجزیه پذیر انجام می شود. در ساختمان Eastgate پیرز با الهام گرفتن از لانه موریانه از دیوارهای Eastgate به عنوان عایق استفاده کرد و با استفاده از کانالهای چوبی در ساختمان تهویه مناسبی به وجود آورد که مورد تحسین معماران قرار گرفت. این پروژه نمادی از تنوع در محل کار در ایجاد یک جهان بهتر است.