مایمو ( به انگلیسی: MIMO ) ، که عبارت اختصاری چندین ورودی - چندین خروجی ( Multiple Input - Multiple Output ) است، یک فناوری انتشار امواج در سیستم های مخابراتی بی سیم است، بدین صورت که از چند آنتن در فرستنده و گیرنده استفاده می شود. سیگنال های دریافت شده آنتن ها در گیرنده با هم ترکیب می شوند تا خطا به حداقل رسیده و سرعت انتقال اطلاعات افزایش پیدا کند.
فناوری مایمو، با افزودن چشمگیر سرعت انتقال داده ها ( data throughput ) و برد لینک مخابراتی، آن هم بدون نیاز به پهنای باند یا توان ارسالی اضافی، جایگاه ویژه ای در مخابرات بی سیم یافته است. دستیابی مایمو به این امر، بوسیلهٔ بازدهی طیفی ( spectral efficiency ) بالاتر ( تعداد بیت های بیشتر در هر ثانیه در هر هرتز از پهنای باند ) و قابلیت اطمینان ارتباط است. به سبب این ویژگی ها، مایمو بخش مهمی از استانداردهای مخابرات بی سیم گشته است. به عنوان مثال استانداردهایی مانند IEEE 802. 11n ( وای فای Wifi ) و ۴G و ۳GPP Long Term Evolution و وای مکس و HSPA+ از این فناوری بهره می برند. همچنین، فناوری مایمو شروع به سازگاری با سیستم های ارتباطی غیر بی سیم، نموده است. برای نمونه، استاندارد ITU - T G. ۹۹۶۳، استانداردی نو، برای شبکهٔ خانگی است که یک سیستم ارتباطی خط قدرت را تعریف می کند که از فنون مایمو برای ارسال چند سیگنال، روی سیم های جریان متناوب ( فاز و نول و زمین ) بهره می برد.
اندیشه های نخستین در این زمینه به تلاش های A. R. Kaye و D. A. George در سال ۱۹۷۰ و W. van Etten در سال های ۱۹۷۵ و ۱۹۷۶ میلادی بر می گردد. Jack Winters و Jack Salz در سال های ۱۹۸۴ و ۱۹۸۶[ ۱] و در آزمایشگاه های Bell چندین مقاله پیرامون کاربردهای شکل دهی پرتو به چاپ رساندند.
در سال ۱۹۹۳ A. Paulraj و تامس کیلات مفهوم مالتی پلکس فضایی spatial multiplexing ( به اختصار اس ام SM ) را با بهره گیری از مایمو پیشنهاد دادند. شماره ثبت اختراع آنها، ۵٬۳۴۵٬۵۹۹ با موضوع مالتی پلکس فضایی، در سال ۱۹۹۴ صادر شده است[ ۲] و بر پخش بی سیم تکیه دارد. در سال ۱۹۹۶، G. Raleigh و G. J. Foschini با ارائهٔ شیوه های نوین و کارآمد خود، پیکره ای را پیشنهاد کردند که شامل مجموعه ای از چند آنتن در فرستنده بود تا توسط آن گذردهی داده ها به طور کارآمدی، افزایش یابد. مجموعهٔ آزمایشگاهی بل در سال ۱۹۹۸، نخستین جایی بود که نمونهٔ آزمایشگاهی مالتی پلکس فضایی را به نمایش گذاشت و نشان داد که مالتی پلکس فضایی، یک فناوری بنیادی، برای بهبود کارکرد سیستم های مخابراتی مایمو است. [ ۳]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلففناوری مایمو، با افزودن چشمگیر سرعت انتقال داده ها ( data throughput ) و برد لینک مخابراتی، آن هم بدون نیاز به پهنای باند یا توان ارسالی اضافی، جایگاه ویژه ای در مخابرات بی سیم یافته است. دستیابی مایمو به این امر، بوسیلهٔ بازدهی طیفی ( spectral efficiency ) بالاتر ( تعداد بیت های بیشتر در هر ثانیه در هر هرتز از پهنای باند ) و قابلیت اطمینان ارتباط است. به سبب این ویژگی ها، مایمو بخش مهمی از استانداردهای مخابرات بی سیم گشته است. به عنوان مثال استانداردهایی مانند IEEE 802. 11n ( وای فای Wifi ) و ۴G و ۳GPP Long Term Evolution و وای مکس و HSPA+ از این فناوری بهره می برند. همچنین، فناوری مایمو شروع به سازگاری با سیستم های ارتباطی غیر بی سیم، نموده است. برای نمونه، استاندارد ITU - T G. ۹۹۶۳، استانداردی نو، برای شبکهٔ خانگی است که یک سیستم ارتباطی خط قدرت را تعریف می کند که از فنون مایمو برای ارسال چند سیگنال، روی سیم های جریان متناوب ( فاز و نول و زمین ) بهره می برد.
اندیشه های نخستین در این زمینه به تلاش های A. R. Kaye و D. A. George در سال ۱۹۷۰ و W. van Etten در سال های ۱۹۷۵ و ۱۹۷۶ میلادی بر می گردد. Jack Winters و Jack Salz در سال های ۱۹۸۴ و ۱۹۸۶[ ۱] و در آزمایشگاه های Bell چندین مقاله پیرامون کاربردهای شکل دهی پرتو به چاپ رساندند.
در سال ۱۹۹۳ A. Paulraj و تامس کیلات مفهوم مالتی پلکس فضایی spatial multiplexing ( به اختصار اس ام SM ) را با بهره گیری از مایمو پیشنهاد دادند. شماره ثبت اختراع آنها، ۵٬۳۴۵٬۵۹۹ با موضوع مالتی پلکس فضایی، در سال ۱۹۹۴ صادر شده است[ ۲] و بر پخش بی سیم تکیه دارد. در سال ۱۹۹۶، G. Raleigh و G. J. Foschini با ارائهٔ شیوه های نوین و کارآمد خود، پیکره ای را پیشنهاد کردند که شامل مجموعه ای از چند آنتن در فرستنده بود تا توسط آن گذردهی داده ها به طور کارآمدی، افزایش یابد. مجموعهٔ آزمایشگاهی بل در سال ۱۹۹۸، نخستین جایی بود که نمونهٔ آزمایشگاهی مالتی پلکس فضایی را به نمایش گذاشت و نشان داد که مالتی پلکس فضایی، یک فناوری بنیادی، برای بهبود کارکرد سیستم های مخابراتی مایمو است. [ ۳]
wiki: مایمو