مایِرْهوف، اوتو فریتْس (۱۸۸۴ـ۱۹۵۱)(Meyerhof, Otto Fritz)
مایِرْهوف، اوتو فریتْس
زیست شـیمی دان امریکایی آلمانی تبار. به سبب تحقیق در زمینۀ تعیین رابطۀ بین مصرف اکسیژن و سوخت وساز اسیدلاکتیک در ماهیچه به جایزه نوبل پزشکی ۱۹۲۲ دست یافت. مایرهوفدر هانوورزاده شد و در دانشگاه های آلمان تحصیل کرد. از ۱۹۱۲، در دانشگاه کیلشاغل بود و در ۱۹۱۸، به مقام استادی رسید. از ۱۹۲۴ تا ۱۹۲۹ رئیس بخشی شد که در انستیتوی زیست شناسی کایزر (قیصر) ویلهلمبرلین مخصوص او تأسیس شد و سپس به هایدلبرگرفت. مایرهوف با به قدرت رسیدن هیتلر در دهۀ ۱۹۳۰، آلمان را به قصد پاریس در ۱۹۳۸ ترک کرد و در آن جا مدیر پژوهش انستیتوی زیست شناسی شیمی فیزیکشد. در ۱۹۴۰، زمانی که فرانسه در اوایل جنگ جهانی دوم درگیر جنگ با آلمان شد، به امریکا رفت و استاد دانشگاه پنسیلوانیا شد. در ۱۹۲۰، نشان داد که در شرایط بی هوازی میزان گلیکوژن مصرف شده و اسیدلاکتیک تولیدشده در یک ماهیچۀ در حال انقباض با کشش ماهیچه متناسب است. همچنین، نشان داد ۲۰ تا ۲۵ درصد اسیدلاکتیک هنگام بازگشت ماهیچه به حالت استراحت اکسیده می شود و انرژی حاصل از این اکسیداسیون صرف تبدیل اسید لاکتیک باقی مانده به گلیکوژن می شود. مایرهوف برای توصیف تجزیۀ بی هوازی گلیکوژن به اسید لاکتیک واژۀ گلیکولیزرا وضع کرد و ماهیت چرخه ای تغییر انرژی را در یاخته های زنده نشان داد. مسیر کامل سوخت وساز گلیکولیز را به افتخار مایرهوف و گوستاو جورج امبدن (۱۸۷۴ـ۱۹۳۳) مسیر امبدن ـ مایرهوفمی نامند.
مایِرْهوف، اوتو فریتْس
زیست شـیمی دان امریکایی آلمانی تبار. به سبب تحقیق در زمینۀ تعیین رابطۀ بین مصرف اکسیژن و سوخت وساز اسیدلاکتیک در ماهیچه به جایزه نوبل پزشکی ۱۹۲۲ دست یافت. مایرهوفدر هانوورزاده شد و در دانشگاه های آلمان تحصیل کرد. از ۱۹۱۲، در دانشگاه کیلشاغل بود و در ۱۹۱۸، به مقام استادی رسید. از ۱۹۲۴ تا ۱۹۲۹ رئیس بخشی شد که در انستیتوی زیست شناسی کایزر (قیصر) ویلهلمبرلین مخصوص او تأسیس شد و سپس به هایدلبرگرفت. مایرهوف با به قدرت رسیدن هیتلر در دهۀ ۱۹۳۰، آلمان را به قصد پاریس در ۱۹۳۸ ترک کرد و در آن جا مدیر پژوهش انستیتوی زیست شناسی شیمی فیزیکشد. در ۱۹۴۰، زمانی که فرانسه در اوایل جنگ جهانی دوم درگیر جنگ با آلمان شد، به امریکا رفت و استاد دانشگاه پنسیلوانیا شد. در ۱۹۲۰، نشان داد که در شرایط بی هوازی میزان گلیکوژن مصرف شده و اسیدلاکتیک تولیدشده در یک ماهیچۀ در حال انقباض با کشش ماهیچه متناسب است. همچنین، نشان داد ۲۰ تا ۲۵ درصد اسیدلاکتیک هنگام بازگشت ماهیچه به حالت استراحت اکسیده می شود و انرژی حاصل از این اکسیداسیون صرف تبدیل اسید لاکتیک باقی مانده به گلیکوژن می شود. مایرهوف برای توصیف تجزیۀ بی هوازی گلیکوژن به اسید لاکتیک واژۀ گلیکولیزرا وضع کرد و ماهیت چرخه ای تغییر انرژی را در یاخته های زنده نشان داد. مسیر کامل سوخت وساز گلیکولیز را به افتخار مایرهوف و گوستاو جورج امبدن (۱۸۷۴ـ۱۹۳۳) مسیر امبدن ـ مایرهوفمی نامند.
wikijoo: مایرهوف،_اوتو_فریتس_(۱۸۸۴ـ۱۹۵۱)