مایر یولیوس رابرت فون

مایِر، یولیوس رابِرْت فون (۱۸۱۴ـ۱۸۷۸)(Mayer, Julius Robert von)
فیزیک دان آلمانی. زودتر از جیمز ژولبه معادل مکانیکی گرما دست یافت (۱۸۴۲). اصل پایستگی (بقای) انرژی را نیز زودتر از هرمان فون هلمهولتزتشخیص داد. در ۱۸۴۵، با گسترش اصل پایستگی انرژی نشان داد که موجودات زنده قدرتشان را منحصراً از فرآیندهایی فیزیکی کسب می کنند که ریشه در انرژی خورشیدی دارند و نه از نوعی نیروی حیاتی فطری. او تبدیل انرژی در موجودات زنده را توصیف کرد و تشخیص داد که گیاهان انرژی خورشیدی را به صورت غذای جانوران درمی آورند. همین غذا منبع تأمین انرژی عضلات و گرمای بدن است. مایر در هایلبرونزاده شد و در دانشگاه توبینگندرس خواند. در ۱۸۴۰، در مقام پزشک کشتی به مدت یک سال به جزایرِ آسیای جنوبی سفر کرد. سپس، در شهر زادگاهش مستقر شد و به طبابت پرداخت. در ۱۸۵۰، با احساس ناامیدی از این که دیگران مستقلاً به کشف های او دست می یافتند و بر او پیشی می گرفتند، دست به خودکشی زد، ولی قبل از مرگ تحقیقاتش را به رسمیت شناختند و از او تقدیر شد. در سفر ۱۸۴۰، متوجه شد که خون سیاهرگ دریانوردان اروپایی در مناطق گرمسیری استوایی بسیار سرخ تر از وقتی است که در وطنشان به سر می برند. او این امر را ناشی از تراکم بیشتر اکسیژن در خون، به علت مصرف کمتر اکسیژن در بدن دانست، زیرا بدن در مناطق گرمسیری برای حفظ دما نیاز کمتری به گرما دارد. او از همین امر و با جهشی مفهومی به این عقیده رسید که کارهایی مثل فعالیت عضلانی، گرماهایی مثل گرمای بدن، و دیگر انواع انرژی، مثل انرژی شیمیایی تولیدشده طی اُکسایشغذا در بدن، همه و همه به یکدیگر قابل تبدیل اند. مقدار کار یا گرمای تولیدشده در بدن باید معادل با اکسایش مقدار معیّنی غذا باشد و بنابراین، کار یا انرژی پدید نمی آید، بلکه فقط از صورتی به صورت دیگر درمی آید. در ۱۸۴۲، هم ارزی کار و گرما را با قاطعیت بیشتری اعلام کرد. او نتیجۀ کوشش نظری خود برای تعیین معادل مکانیکی گرما را، که از طریق گرمای تولیدشده به هنگام فشرده شدن هوا حاصل می شد، منتشر کرد. نتایجی که به دست آورد چندان دقیق نبودند، ولی او توانست اصل پایستگی انرژی را برای اولین بار به نمایش بگذارد.