مایْر، اِرنْسْت والتِر (۱۹۰۴ـ۲۰۰۵)(Mayr, Ernst Walter)
مایْر، اِرنْسْت والتِر
جانورشــناس امریکایــی آلمانی تبــــار. در توسـعه نظریه های تکاملی جدید تأثیر بسیار داشت. او مسئول یک سفر اکتشافی دوساله به گینۀ نو و جزایر سلیمانبود و در آن جا آثار جمعیت بنیادگذارو گونه زایی را در تکامل پرنده ها و جانوران بومی مطالعه کرد. این پژوهش او را به حمایت از نوداروینیسمواداشت که ترکیبی از نظریه های داروین و مندلاست. مایر در کمپتونآلمان زاده شد و در دانشگاه گرایفسوالد، از ۱۹۲۳ تا ۱۹۲۵، به تحصیل پزشکی پرداخت و دانشنامۀ دکتری خود را در ۱۹۲۶ از دانشگاه برلین گرفت. او در آن جا تا ۱۹۳۰ کار می کرد. او از ۱۹۳۱ تا ۱۹۵۳، در موزۀ تاریخ طبیعی امریکای نیویورک عهده دار رده بندی پرندگان بود و به پژوهش های رده بندی پرداخت. بیش از ۱۰۰ مقاله در این زمینه منتشر کرد، ازجمله پرنده های جنوب غربی اقیانوس آرام(۱۹۴۵). در ۱۹۳۷، در پدیدآوردن اثر تئودوسیوس دوبژانسکی، وراثت و خاستگاه گونه ها، سهیم بود. در این اثر ترکیب تکامل نوداروینی و ژنتیک مندلی ترسیم شده و در پذیرش گستردۀ نظریۀ تکامل نقش حیاتی داشته است. در ۱۹۵۰، رده بندی دیگری برای سنگواره ها، شامل سنگواره های «انسان نما»، پیشنهاد کرد که به صورت گسترده ای پذیرفته شد. او در ۱۹۵۳ استاد جانورشناسی دانشگاه هاروارد شد و از ۱۹۶۱ تا زمان بازنشستگی اش در ۱۹۷۰، مقام مدیریت موزۀ جانورشناسی مقایسه ای را حفظ کرد. کتاب های او، ازجمله چندین کتاب در باب توسعۀ تفکر تکاملی است، که تا به امروز از کتاب های درسی دانشگاهی به شمار می روند.
مایْر، اِرنْسْت والتِر
جانورشــناس امریکایــی آلمانی تبــــار. در توسـعه نظریه های تکاملی جدید تأثیر بسیار داشت. او مسئول یک سفر اکتشافی دوساله به گینۀ نو و جزایر سلیمانبود و در آن جا آثار جمعیت بنیادگذارو گونه زایی را در تکامل پرنده ها و جانوران بومی مطالعه کرد. این پژوهش او را به حمایت از نوداروینیسمواداشت که ترکیبی از نظریه های داروین و مندلاست. مایر در کمپتونآلمان زاده شد و در دانشگاه گرایفسوالد، از ۱۹۲۳ تا ۱۹۲۵، به تحصیل پزشکی پرداخت و دانشنامۀ دکتری خود را در ۱۹۲۶ از دانشگاه برلین گرفت. او در آن جا تا ۱۹۳۰ کار می کرد. او از ۱۹۳۱ تا ۱۹۵۳، در موزۀ تاریخ طبیعی امریکای نیویورک عهده دار رده بندی پرندگان بود و به پژوهش های رده بندی پرداخت. بیش از ۱۰۰ مقاله در این زمینه منتشر کرد، ازجمله پرنده های جنوب غربی اقیانوس آرام(۱۹۴۵). در ۱۹۳۷، در پدیدآوردن اثر تئودوسیوس دوبژانسکی، وراثت و خاستگاه گونه ها، سهیم بود. در این اثر ترکیب تکامل نوداروینی و ژنتیک مندلی ترسیم شده و در پذیرش گستردۀ نظریۀ تکامل نقش حیاتی داشته است. در ۱۹۵۰، رده بندی دیگری برای سنگواره ها، شامل سنگواره های «انسان نما»، پیشنهاد کرد که به صورت گسترده ای پذیرفته شد. او در ۱۹۵۳ استاد جانورشناسی دانشگاه هاروارد شد و از ۱۹۶۱ تا زمان بازنشستگی اش در ۱۹۷۰، مقام مدیریت موزۀ جانورشناسی مقایسه ای را حفظ کرد. کتاب های او، ازجمله چندین کتاب در باب توسعۀ تفکر تکاملی است، که تا به امروز از کتاب های درسی دانشگاهی به شمار می روند.
wikijoo: مایر،_ارنست_والتر_(۱۹۰۴ـ۲۰۰۵)