مایده های زمینی

مائده های زمینی (Les Nourritures terrestres)
مشهورترین اثر آندره ژید، منتشر شده به فرانسوی در ۱۸۹۷. این کتاب متشکل از هشت دفتر، مقدمه ای کوتاه، یک سرود، و یک تخلص است. مائده های زمینی را اثری آموزشی دانسته اند که تأثیر اخلاقی آن به ویژه در نسل جوان بسیار بوده است، چنان که این تأثیر را در بسیاری از نویسندگان فرانسوی، از مونترلان گرفته تا کامو، نیز می یابیم. ژید در این اثر که گویی خود قهرمان آن است، با بیانی شاعرانه و تغزلی، جوانی را مخاطب قرار می دهد که هنوز او را ندیده است و به تقلید از تورات، او را ناتانائیل می نامد، و نیز استادی خیالی که او را منالک می خواند. ژید در واقع همۀ اندیشه های خود را در دیگر آثارش در این کتاب تخیلی گنجانیده است. او در این اثر می کوشد به خواننده بیاموزد که گریبان خود را از قید برخی اصول اخلاقی و فکری برهاند، تا جهان و خود را در سایۀ تجربه و نوعی لذت جوییِ سخاوتمندانه بهتر بشناسد. اتخاذ موضعی شخصی و صمیمی درخلال سبکی فاضلانه به این اثر ارزشی انسانی بخشیده است. ۳۸ سال پس از چاپِ مائده های زمینی، ژید مائده های تازه را نوشت (۱۹۳۵) که بعدها جزو مائده های زمینی منتشر شد. مائده های زمینی با همین عنوان به قلم جلال آل احمد و پرویز داریوش به زبان فارسی (۱۳۳۴ش) ترجمه شده است.