یوهان کاسپار اشمیت ( ۲۵ اکتبر ۱۸۰۶–۲۶ ژوئن ۱۸۵۶ ) که بیشتر با نام ماکس اشتیرنر شناخته می شود، یک فیلسوف آلمانی است. او اغلب از پیشگامان هیچ انگاری، اگزیستانسیالیسم، تئوری آسیب شناسی روانی، پست مدرنیسم و آنارشیسم فردگرا به حساب می آید. مهم ترین اثر وی خود و آنچه ازوست ( به آلمانی: Der Einzige und sein Eigentum که به صورت لغوی فرد و مالکیت او ترجمه می شود ) می باشد. این اثر برای اولین بار در سال ۱۸۴۵ در لایپزیگ ( شهری در شرق آلمان ) چاپ شد و از آن پس ویرایش ها و ترجمه های متعددی از آن صورت گرفت. این کتاب توسط نیما حیاتی مهر به فارسی ترجمه شده و توسط نشر شدت به چاپ رسیده است.
... [مشاهده متن کامل]
اشتیرنر در بایرویت، بایرن متولد شد. اندک اطلاعاتی که از زندگی او در دست است بیشتر به خاطر نویسنده آلمانی متولد اسکاتلند، جان هنری مک کی است که زندگینامه اشتیرنر را با نام «ماکس اشتیرنر - زندگی و اثر او» ( به آلمانی: Max Stirner – sein Leben und sein Werk ) نوشت و این زندگینامه در ۱۸۹۸ به زبان آلمانی چاپ شد و در ۲۰۰۵ به زبان انگلیسی ترجمه شد.
اشتیرنر تنها فرزند آلبرت کریستین هاینریش اشمیت ( ۱۷۶۹–۱۸۰۷ ) و سوفیا راینلاین ( ۱۷۷۸–۱۸۳۹ ) بود. پدرش در ۱۹ آوریل ۱۸۰۷ در سن ۳۷ سالگی به دلیل بیماری سل فوت کرد. در ۱۸۰۹ مادرش با هاینریش بالرشتت، داروساز، ازدواج کرد و در کولم پروس غربی ( اکنون خلمنو، لهستان ) ساکن شد. در سن بیست سالگی، اشتیرنر وارد دانشگاه هومبولت برلین شد که در آن به مطالعه لغت شناسی، فلسفه و الهیات پرداخت. او در کلاس های هگل، کسی که منبع الهام تفکرات او بود، با موضوعات تاریخ فلسفه، فلسفه مذهب و روح سوبژکتیو شرکت کرد. اشتیرنر بعداً به دانشگاه ارلانگن رفت که هم زمان با او لودویگ فویرباخ نیز در آنجا تحصیل می کرد.
اشتیرنر به برلین بازگشت و گواهی آموزگاری خود را کسب کرد اما نتوانست پست آموزگاری تمام وقتی را از دولت پروس کسب کند.
در سال ۱۸۴۱ در حالی که در برلین بود، در مباحثات گروهی از فیلسوفان جوان به نام «آزادگان» ( به آلمانی: Die Freien ) ، که بعدها تاریخ نگاران آن ها را هگلی های جوان نامیدند، شرکت کرد. بعضی از شناخته شده ترین نام ها در ادبیات و فلسفه قرن نوزدهم مانند کارل مارکس، فریدریش انگلس، برونو بائر، و آرنولد رگه عضو این گروه بودند. علی رغم باور رایج فویرباخ عضو این گروه نبود اگرچه در بحث های هگلی های جوان بسیار شرکت می کرد. با وجود اینکه بعضی از هگلی های جوان شیفته روش دیالکتیکی هگل بودند و تلاش می کردند تا رویکردهایی دیالکتیکی بر دستاوردهای هگل داشته باشند، اعضای دست چپی گروه پیوند خود با هگل را شکستند که فویرباخ و بائور از اولین افراد بودند.
... [مشاهده متن کامل]
اشتیرنر در بایرویت، بایرن متولد شد. اندک اطلاعاتی که از زندگی او در دست است بیشتر به خاطر نویسنده آلمانی متولد اسکاتلند، جان هنری مک کی است که زندگینامه اشتیرنر را با نام «ماکس اشتیرنر - زندگی و اثر او» ( به آلمانی: Max Stirner – sein Leben und sein Werk ) نوشت و این زندگینامه در ۱۸۹۸ به زبان آلمانی چاپ شد و در ۲۰۰۵ به زبان انگلیسی ترجمه شد.
اشتیرنر تنها فرزند آلبرت کریستین هاینریش اشمیت ( ۱۷۶۹–۱۸۰۷ ) و سوفیا راینلاین ( ۱۷۷۸–۱۸۳۹ ) بود. پدرش در ۱۹ آوریل ۱۸۰۷ در سن ۳۷ سالگی به دلیل بیماری سل فوت کرد. در ۱۸۰۹ مادرش با هاینریش بالرشتت، داروساز، ازدواج کرد و در کولم پروس غربی ( اکنون خلمنو، لهستان ) ساکن شد. در سن بیست سالگی، اشتیرنر وارد دانشگاه هومبولت برلین شد که در آن به مطالعه لغت شناسی، فلسفه و الهیات پرداخت. او در کلاس های هگل، کسی که منبع الهام تفکرات او بود، با موضوعات تاریخ فلسفه، فلسفه مذهب و روح سوبژکتیو شرکت کرد. اشتیرنر بعداً به دانشگاه ارلانگن رفت که هم زمان با او لودویگ فویرباخ نیز در آنجا تحصیل می کرد.
اشتیرنر به برلین بازگشت و گواهی آموزگاری خود را کسب کرد اما نتوانست پست آموزگاری تمام وقتی را از دولت پروس کسب کند.
در سال ۱۸۴۱ در حالی که در برلین بود، در مباحثات گروهی از فیلسوفان جوان به نام «آزادگان» ( به آلمانی: Die Freien ) ، که بعدها تاریخ نگاران آن ها را هگلی های جوان نامیدند، شرکت کرد. بعضی از شناخته شده ترین نام ها در ادبیات و فلسفه قرن نوزدهم مانند کارل مارکس، فریدریش انگلس، برونو بائر، و آرنولد رگه عضو این گروه بودند. علی رغم باور رایج فویرباخ عضو این گروه نبود اگرچه در بحث های هگلی های جوان بسیار شرکت می کرد. با وجود اینکه بعضی از هگلی های جوان شیفته روش دیالکتیکی هگل بودند و تلاش می کردند تا رویکردهایی دیالکتیکی بر دستاوردهای هگل داشته باشند، اعضای دست چپی گروه پیوند خود با هگل را شکستند که فویرباخ و بائور از اولین افراد بودند.
