ماکاوِیِف، دوشان (۱۹۳۲)(Makavejev, Dusan)
کارگردان سینما، اهل یوگسلاوی. نخستین فیلم بلند او انسان پرنده نیست(۱۹۶۶) بود، و سپس فیلم موفق تراژدی تلفنچی(۱۹۶۷) را ساخت. تجربه های او با کولاژ روایی در فیلم واکنش واسرمان: اسرار ارگانیسم(۱۹۷۱) ادامه یافت و همین فیلم بود که سرانجام او را به شهرت رساند. ماکاویِف در رشتۀ روان شناسی درس خواند، مدتی به نقدنویسی و کارگردانی تئاتر پرداخت، و سپس چندین فیلم مستند برای شرکت زاگرب فیلمساخت و مجموعه ای از مقالاتش را منتشر کرد؛ همچنین معصومیتِ در خطر (ناآگاهی محض)(۱۹۶۸) را ساخت و در فیلمِ دلچسب(۱۹۷۴) که طنزی سیاسی و روایت های چندگانه دارد، تجربه هایی کسب کرد. بسیاری از فیلم هایش به مطالعه در روابط جنسی و ساختارهای اجتماعی می پردازد. از دیگر فیلم های اوست: مونته نگرو(۱۹۸۱)، بچۀ کوکاکولا(۱۹۸۵)، بیانیه(۱۹۸۹)، ضعف روحی(۱۹۹۴)، و دختران دانمارکی همه چیز را نشان می دهند(۱۹۹۶).
کارگردان سینما، اهل یوگسلاوی. نخستین فیلم بلند او انسان پرنده نیست(۱۹۶۶) بود، و سپس فیلم موفق تراژدی تلفنچی(۱۹۶۷) را ساخت. تجربه های او با کولاژ روایی در فیلم واکنش واسرمان: اسرار ارگانیسم(۱۹۷۱) ادامه یافت و همین فیلم بود که سرانجام او را به شهرت رساند. ماکاویِف در رشتۀ روان شناسی درس خواند، مدتی به نقدنویسی و کارگردانی تئاتر پرداخت، و سپس چندین فیلم مستند برای شرکت زاگرب فیلمساخت و مجموعه ای از مقالاتش را منتشر کرد؛ همچنین معصومیتِ در خطر (ناآگاهی محض)(۱۹۶۸) را ساخت و در فیلمِ دلچسب(۱۹۷۴) که طنزی سیاسی و روایت های چندگانه دارد، تجربه هایی کسب کرد. بسیاری از فیلم هایش به مطالعه در روابط جنسی و ساختارهای اجتماعی می پردازد. از دیگر فیلم های اوست: مونته نگرو(۱۹۸۱)، بچۀ کوکاکولا(۱۹۸۵)، بیانیه(۱۹۸۹)، ضعف روحی(۱۹۹۴)، و دختران دانمارکی همه چیز را نشان می دهند(۱۹۹۶).
wikijoo: ماکاویف،_دوشان_(۱۹۳۲)