ماژَندی، فرانسوا (۱۷۸۳ـ۱۸۵۵)(Magendie, François)
ماژَندی، فرانسوا
پزشک فرانسوی و پیش گام داروشناسی تجربی نوین. در معرفی طیفی از مواد حاصل از گیاهان، معروف به آلکالوئیدها، و نیز استریکنین مورفین، کدئین و کینین نقش داشت. همراه پیِر فلورنس نظریه ای مبنی بر هماهنگ کردن اعمال بخش های گوناگون بدن توسط دستگاه عصبی را معرفی کردند. او از تشریح حیوان زنده و مقادیر معیّنی دارو برای آزمایش بر روی خود استفاده کرد و آزمایش هایی را با استفاده از جانوران و پژوهش در مورد آثار دقیق فیزیولوژیک سموم گیاهی ترتیب داد. او نشان داد که نقش معده در استفراغ اساساً انفعالی است و اثر داروهای قی آور را نیز تحلیل کرد. دربارۀ نقش پروتئین ها در رژیم غذایی انسان به پژوهش پرداخت. به مسئلۀ بویایی نیز علاقه مند بود و یاخته های سفید خون را مطالعه کرد. به علاوه، در پژوهش در باب مواد فعال داروها نقش بزرگی داشت. او یک کتاب جیبی با نام فرمولی برای تهیه و استفاده از داروهای جدید گوناگون مثل ناکس وُمیکا، مورفین، پروسیک اسید، استریکنین، وراترین، آلکالوئیدها و غیره را در ۱۸۲۱ برای پزشکان منتشر کرد. برای نخستین بار آلکالوئیدها را در درمان بیماری ها به کار برد و کتاب او تقریباً به صورت کامل به کاربرد بالینی داروهای جدید پرداخته است. ماژندی به صورت خستگی ناپذیر در زمینۀ اعصاب، مهره ها و جمجمه تحقیق کرد و نشان داد که در مجرای نخاع دو ریشه وجود دارد: ریشۀ پیشین که حرکتی است، و ریشۀ پسین یا خلفی که حسی است. مجرایی که از چهارمین بطن مغز شروع می شود امروزه «سوراخ ماژندی» نامیده می شود. همچنین با نشان دادن این که برداشتن مخچه در پستانداران تعادل فیزیکی را کاملاً برهم می زند و منجر به ازبین رفتن هماهنگی می شود، نتایج تحقیق فلورنس را تأیید کرد.
ماژَندی، فرانسوا
پزشک فرانسوی و پیش گام داروشناسی تجربی نوین. در معرفی طیفی از مواد حاصل از گیاهان، معروف به آلکالوئیدها، و نیز استریکنین مورفین، کدئین و کینین نقش داشت. همراه پیِر فلورنس نظریه ای مبنی بر هماهنگ کردن اعمال بخش های گوناگون بدن توسط دستگاه عصبی را معرفی کردند. او از تشریح حیوان زنده و مقادیر معیّنی دارو برای آزمایش بر روی خود استفاده کرد و آزمایش هایی را با استفاده از جانوران و پژوهش در مورد آثار دقیق فیزیولوژیک سموم گیاهی ترتیب داد. او نشان داد که نقش معده در استفراغ اساساً انفعالی است و اثر داروهای قی آور را نیز تحلیل کرد. دربارۀ نقش پروتئین ها در رژیم غذایی انسان به پژوهش پرداخت. به مسئلۀ بویایی نیز علاقه مند بود و یاخته های سفید خون را مطالعه کرد. به علاوه، در پژوهش در باب مواد فعال داروها نقش بزرگی داشت. او یک کتاب جیبی با نام فرمولی برای تهیه و استفاده از داروهای جدید گوناگون مثل ناکس وُمیکا، مورفین، پروسیک اسید، استریکنین، وراترین، آلکالوئیدها و غیره را در ۱۸۲۱ برای پزشکان منتشر کرد. برای نخستین بار آلکالوئیدها را در درمان بیماری ها به کار برد و کتاب او تقریباً به صورت کامل به کاربرد بالینی داروهای جدید پرداخته است. ماژندی به صورت خستگی ناپذیر در زمینۀ اعصاب، مهره ها و جمجمه تحقیق کرد و نشان داد که در مجرای نخاع دو ریشه وجود دارد: ریشۀ پیشین که حرکتی است، و ریشۀ پسین یا خلفی که حسی است. مجرایی که از چهارمین بطن مغز شروع می شود امروزه «سوراخ ماژندی» نامیده می شود. همچنین با نشان دادن این که برداشتن مخچه در پستانداران تعادل فیزیکی را کاملاً برهم می زند و منجر به ازبین رفتن هماهنگی می شود، نتایج تحقیق فلورنس را تأیید کرد.
wikijoo: ماژندی،_فرانسوا_(۱۷۸۳ـ۱۸۵۵)