مأولق

لغت نامه دهخدا

مأولق. [ م ُ ءَ ل َ ] ( ع ص ) دیوانه. ( منتهی الارب ) ( از محیط المحیط ) ( از اقرب الموارد ). نادان و دیوانه. ( ناظم الاطباء ).

پیشنهاد کاربران

بپرس